Ο CARL SCHMITT ΚΑΙ Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟ

            Αφορμή αυτού του κειμένου στάθηκε το πρόσφατο περιστατικό με την ανάρτηση σε ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης γελοιογραφιών του γνωστού σκιτσογράφου Αρκά και των αντιδράσεων που προκάλεσαν. Δυστυχώς δεν είναι το μοναδικό. Είχαν προηγηθεί άλλα, τόσο πριν όσο και μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου με παρόμοιο θλιβερό και συνωμοσιακό πνεύμα. Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και οι δηλώσεις της Προέδρου της Βουλής για τα κίνητρα των πολιτών που συμμετείχαν στη διαδήλωση «Μένουμε Ευρώπη».

             Από τα περιστατικά αυτά γίνεται φανερό ότι ορισμένα δικαιώματα, από αυτά που ήδη στον καθημερινό λόγο χαρακτηρίζουμε φιλελεύθερα, είναι αντικείμενο συζήτησης και όχι βεβαιότητες στον σύγχρονο ελληνικό πολιτικό διάλογο. Κάποιος θα έλεγε ότι είναι λογικό, και ίσως αναμενόμενο, ένα κόμμα που διακηρύσσει καταστατικά την αριστερή ριζοσπαστικότητά του να μην αποδέχεται ορισμένες αρχές του πολιτικού φιλελευθερισμού. Ίσως να είναι έτσι. Όμως εδώ γίνεται προσπάθεια να αναθεωρηθεί άρδην η νοηματοδότηση βασικών εννοιών του πολιτικού μας λεξιλογίου. «Πολιτική» δεν είναι πια το σύνολο των απαιτούμενων ενεργειών για να βρεθεί το σημείο ισορροπίας ανάμεσα σε δυο διαφορετικές απόψεις, αλλά η περιχαράκωση και η ενδυνάμωση αυτής της διαφοράς. «Δημοκρατία» δεν νοείται πια το δικαίωμα του κάθε πολίτη να έχει γνώμη για τα πολιτικά πράγματα και να την εκφράζει ελεύθερα, αλλά η δημιουργία μιας πολιτικής κοινότητας που θέτει αυστηρούς όρους ως προς το ποιος ανήκει σε αυτήν και ποιος όχι. Και όλα αυτά γίνονται με την επίκληση του ονόματος του λαού. Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με κάποιο είδος αριστερής ριζοσπαστικότητας, αλλά με ορισμένες θεμελιακές αρχές εκείνου του πολιτικού ρεύματος που ονομάζεται συντηρητισμός.

            Αυτός ο προβληματισμός ήταν η αφορμή για να παρουσιάσω συνοπτικά σε αυτό το άρθρο τις απόψεις μιας επιφανούς προσωπικότητας του συντηρητικού χώρου, η οποία όμως δεν είναι ευρέως γνωστή στην Ελλάδα, του Γερμανού νομικού και πολιτικού επιστήμονα Carl Schmitt. Μάλιστα, φέτος συμπληρώθηκαν τριάντα χρόνια από το θάνατό του.

Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ.