ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (Γ΄ ΜΕΡΟΣ)

3.  1940 - 1950: Οι ξένες επεμβάσεις στο συνδικαλιστικό κίνημα.

του ΚΩΣΤΑ ΦΟΥΝΤΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

Η δεκαετία του 1940 δεν προσέφερε εκείνες τις συνθήκες που θα επέτρεπαν την αναδιοργάνωση των εργατικών συνδικάτων. Το άμεσο δεδομένο του Εμφυλίου πολέμου, οι αξιώσεις του Ψυχρού Πολέμου και η προτεραιότητα αναχαίτισης του κομμουνισμού, οι παρεμβάσεις ξένων παραγόντων στην ελληνική πολιτική ζωή (κυρίως των Αμερικανών) και οι ιδεολογικές πεποιθήσεις τους, η προσπάθεια να καταστεί η Ελλάδα αξιόπιστος σύμμαχος της Δύσης, όλα αυτά επηρέασαν το συνδικαλιστικό κίνημα και προκάλεσαν την οπισθοδρόμησή του.

Στην Κατοχή, τον έλεγχο της ΓΣΕΕ ανέλαβαν οι Γερμανοί. Ο κατοχικός Υπουργός Εργασίας αντικατέστησε όλα τα πρόσωπα του μεταξικού καθεστώτος και διόρισε στη θέση του γενικού γραμματέα της Συνομοσπονδίας τον ακροδεξιό Καλύβα. Ο σχηματισμός όμως του Εργατικού ΕΑΜ έθεσε τον επίσημο συνδικαλισμό υπό αμφισβήτηση. Το ΕΕΑΜ ιδρύθηκε στις 16 Ιουλίου 1941, πριν από το ΕΑΜ, στα πλαίσια του κλίματος ενότητας που είχε διαμορφωθεί μεταξύ των εργατών ήδη από το 1934. Τρεις ήταν οι ιδρυτικές συνδικαλιστικές παρατάξεις οι οποίες αντιπροσώπευαν τρεις πολιτικές παρατάξεις.: η ομάδα του Καλομοίρη που εκπροσωπούσε το νεότευκτο ΣΕΚΕ (δεν έχει σχέση με τον πρόδρομο του ΚΚΕ), η ομάδα του Στρατή που εκπροσωπούσε το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδος (ΣΚΕ) και η ομάδα των κομμουνιστών υπό τον Κώστα Θέο, τον παλιό ηγέτη της Ενωτικής ΓΣΕΕ, που εκπροσωπούσε το ΚΚΕ. Οι τρεις παρατάξεις ήταν ισότιμες μεταξύ τους και συμμετείχαν με  ίσο αριθμό αντιπροσώπων στην Κ.Ε. του ΕΕΑΜ. Όταν ιδρύθηκε το ΕΑΜ, η κυριότερη αντιστασιακή οργάνωση της χώρας, το ΕΕΑΜ αποτέλεσε την συνδικαλιστική του πτέρυγα. Ο στόχος των δύο οργανώσεων ήταν κοινός...

Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ.